KARANLIĞIN ŞİİRİ

2015

Karanlık çöktüğü zaman yıldızlar parlardı gözlerinde

Bir selamın, bir şiirin en sevdiğim mısrasına dönüşürdü

Görebildiğim bütün dağlardan karlar kalkardı

Yağmur başlar, gökkuşağı çıkardı kapkaranlık gecede

Bir gemi seferinden dönerdi

Karanlık çöktüğü zaman aydınlığın bütün kirleri temizlenirdi

Karşı yokuştan bir bisikletli inerdi son sürat

Her damla kan düştüğü yerde kururdu

Gecedir örten günahları

Şu kaldırımın dili olsa elbette konuşurdu

Karanlık çöktüğü zaman köpekler havlamazdı sokaklarda

Melisalar kokardı yalnızca fakat adamakıllı kokarlardı

Sokak lambaları yanar ama sokaklar aydınlanmazdı

Kirpiklerin mızrak gibi saplanıp kalırdı geceye

Ve mutlaka bir sevda filizlenirdi, bir yerlerde

Ayşe PELİKLİ