Kasım 2015
Pelin'e
Kasım rüzgarları eser cadde boyunca
Çilekeş kaldırımlar görürsün, insanlar oturup ağlaşır
Bildiğimiz sonbahar işte, geldi mi hüzün yaklaşır.
Yine de tutunabildiğimiz her dala umut bağlarız
Bugünleri güzelleştirmek varken, yarınların güzel olmasını bekleriz
İnsanın ömrü bir şeyler beklemekle geçer ya zaten,
Bu karanlık günler geçmeyecek zannederiz.
Sonra, gün gelir
Bir trenin altında ezilir bütün umutlar
Yaşadıklarına değil, yaşayamadıklarına üzülürsün
Sonra ne olur biliyor musun?
Kasım çiçekleri açmaktan vazgeçer
Gamzeler görünmekten utanır yanaklarda
Güneş doğmaz, ay çıkmaz; geceler kararır, gündüzler kısalır
Ve en sonunda bir gözyaşı kalır neşemizde
Ve gün gelir
Kabullenemese bile alışır insan her şeye
Her şeye derken,
Gerçekten her şeye...
Ayşe PELİKLİ
Comments