Bir keresinde günceme şunu yazmıştım: “Çok güzel bir müzik duyduğumda kalbime bir şeyler oluyor.” Sanıyorum ki bu dünyada bir insanın kalbine müzikten daha iyi dokunabilecek bir şey yoktur. Bu yüzden senaryo ne kadar iyi yazılmış olursa olsun, oyuncular ne kadar iyi oynarsa oynasın, en dokunaklı sahnelerin arkasına müzik koyarlar. En dokunaksız sahnelerin arkasına da müzik koyarlar. Dünyada müzikten nasibini almamış tek bir şey var mıdır ki?
Peki, insan müziğe niçin bu kadar ihtiyaç duyar? İçinde taşıdığı için... Çünkü insan, sahip olmadığı hiçbir şeye ihtiyaç duyamaz. Müzik, insana dışarıdan gelmez. Müzik, insanın içinden çıkar. Bizim onu tanıdığımızdan çok, o bizi tanır aslında. Ne zaman neye ihtiyacımız olduğunu bilir. Öfkeliyken, hüzünlüyken, neşeliyken, özlerken, hayal kurarken yanı başımızda belirir. Müzik, belki de bir hayal kurma aracıdır. Belki bir zaman makinesi, bir ışınlanma cihazı. Şu dünyada her yere gitmek mümkün de geri dönmek mümkün değil. İşte müzik, bu işe da yarar.
Müzik, öyle güçlü bir silah ki isterse insanı en derinden yaralar. İsterse en derin yaralarını sarar. Aynı zamanda başarılı bir hikaye anlatıcısıdır. Notaların inişi, çıkışı o kadar çok şey anlatır ki tek kelimeye ihtiyaç duymadan bütün hikayeyi çözersiniz. Hatta bazen ağlar bazen de gülersiniz. Dilini bilmediğiniz şarkıları, bu yüzden seversiniz. Müziğin dili evrenseldir. Neden biliyor musunuz? Çünkü müzik bir enerjidir. Gücü buradan gelir. Titreşimden ibaret olan müzik, titreşimden ibaret olan ruhla doğrudan bağlantı kurar.
Bu bağlantının bilindiği geçmiş yüzyıllarda müzik; ayinlerde, tedavilerde, askeri birliklerde ve daha birçok alanda kullanılıyordu. Hatta her hastaya farklı bir müzik dinletiliyor, günün farklı saatlerinde değişik müzikler çalınıyordu. Bu yüzden her ezan, farklı makamda okunur mesela. Bugün, unuttuğumuz bu değerler yeniden hatırlanmaya başladı. Modern çağın insanları olan bizler, Amerika’yı yeni yeni keşfediyoruz. Fakat şifasını unuttuğumuz seneler boyunca müziği hatırlamaya devam ettik. Onu hiç unutmadık. Ondan hiç vazgeçmedik. İşte ruh, ilacını bulmayı biliyor. Çünkü ruhlarımız bizden çok daha uzun süredir yaşıyor.
Comments