Ahşap evler, kâgir evler, kerpiç evler... Ev, mağaralardan gökdelenlere uzanan bir yolculuk. İnsan uygarlaşırken kendine sığınaklar yaptı. “Ev” dediğimiz bu irili ufaklı yapılara kapandık ve gerçek evimizi unuttuk. Sonraki cümleye geçmeden önce bir an düşünün. Gerçek eviniz neresi? İnsanın esas evi kainattır. Biz onun küçücük bir gezegeninin küçücük bir kara parçasında küçücük bir binayı ev zannediyoruz. O küçücük evlerimize asla yapmayacağımız ne varsa gerçek evimize yapıyoruz.
Biz insanlar bu dünyadan çok ayırıyoruz kendimizi. Niye? Üzerinde yürüyebiliyoruz diye mi? Oysa yerdeki ağaç kadar, gökteki bulut kadar bir parçasıyız bu dünyanın. Onlardan bir şey aldığımız kadar biz de onlara bir şeyler veririz. Sadece dünyanın değil, tüm kainatın bir parçasıyız. Onun içinde olduğumuz kadar onu da içimizde taşırız. Oksijenden karbona, demirden bakıra, bordan altına kadar doğada bulunan tüm elementler, belli oranlarda vücudumuzda bulunur. Toprakta, suda, havada, ateşte ne varsa bizde de var. Bakın aldığınız nefese. Havayı içimizde taşıyoruz. Bakın vücudunuza. %62’si su. Avuçlarınızı hızlı hızlı sürtün birbirine. Bakın, ateş orada. Yaşarken toprakta şifa buluyoruz. Öldükten sonra toprağa karışıyoruz. Toprak bizi tanıyor. Çünkü toprakla aynıyız.
Bizim birbirimize ihtiyacımız var. Evrenin içinde değiliz, evrenle iç içeyiz. Bu döngünün, bu zincirin bir parçasıyız. Zinciri bozarak, kopararak evimize zarar veriyoruz. Kendi evimizin çatısını kırar, duvarını yıkar mıyız? Bahçesindeki gölgeliğe, çiçeklere zarar verir miyiz? İçinde beraber yaşadığımız insanlara kötü davranır mıyız? Tüm bunları yaptıktan sonra asıl zarar gören kim olur? Kötülükle insan sadece kendini cezalandırır. Aslında bu bilinçten mahrum olmak bile büyük bir cezadır.
Sadece dokunduklarımızla değil, dokunamadıklarımızla da iç içeyiz. Yıldızlar mesela... “Yıldızlar eskidirler, onlar bizi bilirler.” Aynı zamanda yıldızlar bizi etkiler. Nasıl ki yanımızdaki insanların enerjisinden etkileniriz. Bazı insanlarla neşe buluruz, bazılarıyla beraberken ruhumuz daralır. Yıldızların da enerjisinden ve konumundan etkileniriz. Kimi dost olur bize, kimi biraz sert davranır. Tıpkı insanlar gibi...Hem sonra yıldızlar bize benzer. Vücudumuzda bulunan elementler, yıldızların çekirdeğinde de bulunur. Görüyorsunuz ya hepimizin çekirdeği aynı, hepimizin tohumu bir.
Ne zaman ki tüm evren ile bir olduğumuzu, ondan büyük olmadığımızı kabulleniriz, o zaman bencillikten kurtulur, ruhumuzu hafifletiriz. Tüm bu savaş, bu yok edişler o zaman son bulur. Çünkü kainattaki herhangi bir şeyi yok ettiğimizde kendimizi de yok ettiğimizi o zaman anlarız.
👍👍👍💚🐦🐞🐜🐌🌲🌱🌹🌾🌽🌈⛄🌞🌝🌍😍😘😘